میدان نبرد بود. جنگ بالا گرفته بود.
همه می جنگیدند.
چه رزمی.
چه بزمی.
عجب میخوارگی، با خود شدن ... بی خود شدن بود.
تیرها موزون و رقص کنان بودند.
دشمنان فرو می ریختند.
عجب رزمی.
عجب بزمی.
زنان همدوش مردان می جنگیدند.
چه نیرویی.
لا حول و لا قوت الّا بالله
یکیشان عاشق تر بود.
بی صبر تر بود.
عجب روحیه ای داری، زن!
تا آنکه به زمین افتاد.
چه غریبانه.
چه عاشقانه.
شکوه لبخندش، مستانه بود.
حالش خوب نیست.
خودش می خواهد برود.
دعا کنید نرود.
----------------------------------------------------
*می خواستم امشب یه داستان خنده دار بزارم ... اما نشد
**شما را به صبر خدا، به حکمتش، قسم می دم که دعا کنید
یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش ...
پاسخحذفمیرسد از پشت کوه آنطرف خورشید روشن
پاسخحذفتا سحر قدر همین زمزمه ها جان دارم !!!
خسته بود و ناامید.
پاسخحذفنه از درد که از غصه به خود می نالید.
می خواست برود امّا ... .
نگاهش در نگاهمان خشک شد.
ماند تا شاید عیدی خدا باشد برای فطرمان.
این چه داغیست که بر دامن لیلا افتاد.
دعا کنیم برای عافیت.
نه، من هر گز نمی نالم.
پاسخحذفقرن ها نالیدن بس است.
می خواهم فریاد کنم.
اگر نتوانستم، سکوت می کنم.
خاموش مردن بهتر از نالیدن است.
(شهید دکتر علی شریعتی)
یا فریاد می کند یا سکوت
اما دیگر نمی نالد!!
هوالخلاق البصير
پاسخحذففوق العاده توصيف كرديد... .
با مصطفي ِ عزيز بسيار موافقم!
التماس دعا... .
خلاق بين ... .
ارادتمند : ...::: a creative mind a min :::...